Er zijn veel verschillende crematie-modellen, maar ze hebben over het algemeen allemaal een hoofdkamer met een hoofdbrander in het midden van het dak. Als de geliefde eenmaal in de kamer is en de deur is gesloten en beveiligd, wordt de brander ontstoken door aardgas en wordt er lucht in de kamer geperst door kleine openingen op slechts enkele centimeters van de vloer.
Zuurstof voedt de vlam en zorgt voor primaire verbranding. Deeltjes dwarrelen rond en komen uit een grotere opening aan de achterkant of zijkant van de kamer. De deeltjes gaan vervolgens door een kronkelende doorgang die een secundaire verbrandingskamer wordt genoemd, onder de retortvloer of achter de kamer. In die secundaire kamer worden alle resterende deeltjes en gassen verbrand.
Alvorens de retort te verlaten, gaan de crematie-emissies door een opaciteitsmonitor, die rook detecteert. Crematoire emissies moeten duidelijk en veilig zijn voor het milieu.